Bastián, mozo empresario da mariña, rolda a Rosiña, unha rapaza da mesma aldea e tamén empresaria que, porén,o rexeita e permanece fiel á memoria do seu prometido, Xurxo, desaparecido no mar. Toniño, irmán deste, argalla unha falsa estadea (Santa Compaña) do espírito de Xurxo para escorrentar a Bastián de xunta Rosiña. A obra remata co regreso de Xurxo, quen sobrevivira de milagre ao afundimento do seu vapor, e coa unión final dos amantes.

O argumento secundario da obra é a crítica da crenza neste tipo de supersticións. E, neste sentido, o personaxe de Martín, emigrante retornado de Nova York, encarna os ideais do racionalismo, o progreso, a igualdade e a confianza no traballo, amosándose contrario á vixencia das supersticións en parlamentos como o seguinte:

"Dese xeito facedes que a nosa terra viva decote asoballada. Os lugrumantes, a lumia da noite, o mal de ollo, e toda-las demais supersticiós botan sobre o voso espíritu a crénza n´algo superior, que tedes que concretar despois en cousas terreas. O cacique vive en vós como unha derivación d'esas leladas."

Fonte: RAG